غرغرهای نونوچانه

ـــــــ : انسان با امید به این  دنیا می آید و اگر دین دار باشد و پرهیزکار ... با یک امید قوی تر هم در دل از این دنیا می رود. 

ـــــــ : امید به چی؟! 

ـــــــ : به یک دنیای بهتر ... به بهشت.

ـــــــ : پس خوش به حال تو که دین داری.

ـــــــ : من فقط خدا را دارم. دین ندارم. پرهیزکار هم نیستم. 

ـــــــ : خداشناسی بدون دین و بدون پرهیزکاری مگر می شود؟!

ـــــــ : خدا مال همه است. چه آن ها که نه دین دارند و نه پرهزکاری.