این روزا کارم شده چرتکه انداختن محبت آدما! اینکه واقعا چقدر دوستم دارن! دو سه ماه در گیر یه مشکلم ... اولش خیلی ساده و راحت بود شاید به خاطر وعده و وعید اطرافیانم که تو این مسیر تنهام نمی ذارن... ولی حالا مثل یه غده سرطانی همه زندگیم رو گرفته!!! می دونم که می توونم از پسش بر بیام ... ولی باعث دور شدن یه عده از آدما و نزدیک شدن بعضیا تو زندگیم شده! نباید به گذشته ها فکر کنم ... به چرتکه انداختن محبت ها و قیاس کردن اونا! ولی دارم این کار رو می کنم!!! دارم چرتکه میندازم ... دارم محبت رو سیری حساب می کنم! اونقدر ذهنم در گیر این مسائل شده که این روزا وقتی میرم بیرون ... دوستان دوران مدرسه و دانشگاه م رو تو کوچه و خیابون می بینم نمی شناسم!!! ذهنم داره از زندگی پرت می شه!!! واس زندگیم نیاز به نصب ویندوز جدید دارم!!! ذهنم هنگ آپ کرده و حتی با دکمه ریست هم دیگه بالا نمیاد!!!
ای کاش خدا کاری کند!!!
جای کامنت رو غیر فعال کردم چون واقعا نمیدونم که بهتون چی بگم! اوضاعم اونقدر را هم بد نیست! فقط یه حس و حال بود که بیام اینجا و بنویسم!! راستی جوجه های من اگه شما هم این روزا در گیر یه همچین مسئله ای هستید خیلی ساده و راحت از کنارش رد نشید!!! یه جور شناخت در مورد اطرافیانتون بدست میارید! نمیگم عین من چرتکه بندازید ...