صرفا جهت خنده

داشتم خاطرات فوتیرانی های 2 رو می خووندم   از این خاطره ش خوشم اومد گفتم براتون بنویسم اصلا جنبه مثبت اندیشی نداشت... این post فقط صرفا جهت خنده ست جوجه های نونوچه

آپارتمان سی طبقه

تمام دوستان ما همه خونه هاشون اون بالا بالای تهرانه... ما هم پایین شهری محسوب میشیم. یه روز یکی از دوستا منو یه عده دیگه پایین شهری رو دعوت کرد خونشون... زعفرانیه... ما هم جوناک بهترین لباسارو پوشیدیم. بقیه هم رفته بودند آرایشگاه. منم خسته شدمدیدم همشون آرایشگاهن به جز دوستم شیوا. گفتم...بیا زودتر بریم. اونم اومد. خلاصه شیوا تو آدرسی که پرسیده بود نوشته بود برج فلان طبقه 30 م. ما هم آپارتمان رو پیدا کردیم دیگه ندیدیم چند طبقه ست. با کلی دنگ و فنگ و افاده از جلو نگهبانه رد شدیم رفتیم تو آسانسور دیدم 15 طبقه بیشتر نداره گفتم... شیوا چه جوری بریم طبقه 30م؟؟!!  گفت... راست میگی...آهان آسانسور بغلیه هم 15 طبقه داره شاید این 15 طبقه اوله اونم 15 طبقه ی دوم!!!!!! منم گفتم... ای ول چرا به فکر خودم نرسید( البته فکر کنم اون موقع خون به مغزم نرسید) خلاصه رفتیم اون وری دکمه 15 رو فشار دادیم و آسانسور گفت طبقه ی 15 م!! گفتم... اسکل باید می رفتیم اون وریه دوباره اومدیم پایین با اون یکی رفتیم اونم رفت طبقه 15! اومدیم پایین. همه دوستا اومدن. نگهبانه هم به حالت تاسف نگاهمون می کرد. یکی ازبچه ها گفت... شیوا طبقه چندمه؟؟ شیوا گفت... 30م ولی ما هر چی اینور اونور میریم میره طبقه 15م یکی گفت... دو دسته میشیم. یکی از این آسانسور بره یکی از اونوری!!!!!!!!! ما هم رفتیم اونوری دیدیم دوستمون اونجاست. جریان رو تعریف کردیم. کلی خندید گفت... بابا من گفتم واحد 30م. سر شام رسیدیم خونشونتازه اون دسته دوم نیم ساعت دیگه به چه بدبختی رسیدن

نویسنده:92TAC

شاید ته مثبت اندیشیش میشه یه خنده... اگه خنده نه یه لبخند... اگه هم لبخند نداشت خداییش یه نیشخند که داشت