انسان بودن یعنی فکر کردن... تعلق داشتن... نه فقط زنده بودن!
واژگانی که از میان لبان معطر و پاکیزه ی مادر -به عنوان دعا- برای فرزند خود سر ریز می گردد:
وقتی کوچک بودی
تو را با رو اندازهایی می پوشاندم
و در برابر هوای سرد شبانه محافظت می کردم
ولی حالا که برومند شده ای
و دور از دسترس
دستهایم را بهم گره می کنم
و تو را با دعا می پوشانم!