کمی متفاوت

این قطعه ادبی رو می خوام تقدیم کنم به نازنین برادرم. مهربونم از خدا می خوام در هر لحظه و هر جا امید از پنجره نگاهت پر نکشه و در راه علم و دانش موفق و موید باشی. به امید محو شدن دوری و فاصله ها. به یادتم همیشه و به یادم باش نه همیشه... هر از گاهی.

سر موعد که رسید

پس چرا نامه ی آن دوست به دستم نرسید؟؟

نکند حادثه ای رخ داده

نکند وسوسه ای در دل او سر داده

نکند بیمار است

نکند خسته شده

نکند در به رویش بسته شده

کاشکی

مرغ دل اندر قفس حبس نبود

این همه نقش در آینه نبود

ولی

این ها همه فکرند و خیال

من که او را ندیده ام هرگز

به بلندی محبت نرسیده است دلم

ورنه من دیدمش از دور کجاست

اما دل من می گوید

او همین پشت در است

او همین پشت در است 

                                                         

مبارکه دلت باشه این همه شور و احساس